Kingpin

Zaterdag, bowling dag. Afgelopen zaterdag was het jaarlijkse ABN AMRO bowling toernooi. Ik werd op woensdag in het team van Jelper en Martijn gevraagd om mee te doen. Eigen bowling schoenen of bal meenemen was geen problemen.

Sorry? Nou ja, zij hadden zelf geen ballen of schoenen meegenomen uit Nederland, maar voor het geval ik wel. Ja, ik dacht ook dat het een grap was, maar, nee. Hmmm, juist. Wellicht is het toernooi wat serieuzer dan ik aanvankelijk dacht. In Nederland is het hoogtepunt van een avond bowlen als iemands bal twee banen overstuitert en tegen een neerklappend hek aanknalt. Mijn voetbal wedstrijd werd afgelast, dus alle tijd voor een goede voorbereiding.

12.00 inbowlen, 12.30 start van de wedstrijd. Inbowlen voelt alsof je Ronaldinho ziet hooghouden voor de wedstrijd met zijn zilveren Nikes, terwijl jij met skischoenen speelt. Kansloos dus. Terwijl mijn eerste twee ballen in de goot belanden, verschijnen drie dames op de baan naast ons. Ballen worden meegenomen in koffers met wieltjes. Terwijl mijn derde bal eindelijk op de baan blijft, ook tot opluchting van mijn teamgenoten, poetsen de dames de ballen op. Ze zien er uit als de Chinese ma Flodder. Ma Flodder gooit met haar eerste drie ballen drie strikes.

Het begin van de wedstrijd. Voordeel van inspelen is dat de weet hoe de baan gewaxt is en daar je balkeuze en stijl op kunt aanpassen. Zo heb je de de pocket strike, rechts curvend van de voorste kegel, en de brooklyn strike, links curvend. De dames gooien naar aanleiding van de wax minder scherpe pocket strikes. Ik moet vooral ook de goot in de gaten houden. Met het oog op de wax besluit ik mijn ballen toch maar zonder effect hard door het midden te gooien.

De Flodders hebben toch wat wedstrijd zenuwen. Pocket strikes worden pocket spares. De wax onafhankelijke ballen recht door het midden betalen zich uit. Het missen van de goot geeft me enige geruststelling en kans om wat om mijn heen te kijken. Het laat is waarschijnlijk het best omschrijven als een de Chinese versie van Kingpin (bowling film). Zitten is not done, iedereen staat in een rijtje achter de werper. Na het werpen loop je langs de rij. Geen spare is een beetje wegkijken voor de rij, spare is een eerlijk knikje en een strike, pocket of brooklyn, is een high five. Bovendien speelt iedereen met een polsbeschermer die ik sinds mijn skateboard tijd niet meer heb gezien.

De eerste manche spelen we redelijk, tweede manche een stuk beter. Op 2 punten na (op 740) missen we de finale en worden we elfde. Ik speelt precies gemiddeld in ons team en ben zeer tevreden, de rest van de team moet nog even wennen dat de Flodders wel in de finale staan.

Het mooie van dit soort bedrijfsactiviteiten is dat je een echte gezicht van een bedrijf ziet. Normaal blijf je vaker dan je wilt in je beschermde expat wereldje, nu zie je weer wat meer van de dwars doorsnede. Bovendien weet ik nu wie er elke zaterdag in de winkelcentra aan het bowlen zijn. Tijdens de finale drinken we een paar biertjes en gelukkig zijn we daarin nog wel beter dan de Flodders.