Zaterdag, bowling dag. Afgelopen zaterdag was het jaarlijkse ABN AMRO bowling toernooi. Ik werd op woensdag in het team van Jelper en Martijn gevraagd om mee te doen. Eigen bowling schoenen of bal meenemen was geen problemen.
Sorry? Nou ja, zij hadden zelf geen ballen of schoenen meegenomen uit Nederland, maar voor het geval ik wel. Ja, ik dacht ook dat het een grap was, maar, nee. Hmmm, juist. Wellicht is het toernooi wat serieuzer dan ik aanvankelijk dacht. In Nederland is het hoogtepunt van een avond bowlen als iemands bal twee banen overstuitert en tegen een neerklappend hek aanknalt. Mijn voetbal wedstrijd werd afgelast, dus alle tijd voor een goede voorbereiding.
12.00 inbowlen, 12.30 start van de wedstrijd. Inbowlen voelt alsof je Ronaldinho ziet hooghouden voor de wedstrijd met zijn zilveren Nikes, terwijl jij met skischoenen speelt. Kansloos dus. Terwijl mijn eerste twee ballen in de goot belanden, verschijnen drie dames op de baan naast ons. Ballen worden meegenomen in koffers met wieltjes. Terwijl mijn derde bal eindelijk op de baan blijft, ook tot opluchting van mijn teamgenoten, poetsen de dames de ballen op. Ze zien er uit als de Chinese ma Flodder. Ma Flodder gooit met haar eerste drie ballen drie strikes.
Het begin van de wedstrijd. Voordeel van inspelen is dat de weet hoe de baan gewaxt is en daar je balkeuze en stijl op kunt aanpassen. Zo heb je de de pocket strike, rechts curvend van de voorste kegel, en de brooklyn strike, links curvend. De dames gooien naar aanleiding van de wax minder scherpe pocket strikes. Ik moet vooral ook de goot in de gaten houden. Met het oog op de wax besluit ik mijn ballen toch maar zonder effect hard door het midden te gooien.
De Flodders hebben toch wat wedstrijd zenuwen. Pocket strikes worden pocket spares. De wax onafhankelijke ballen recht door het midden betalen zich uit. Het missen van de goot geeft me enige geruststelling en kans om wat om mijn heen te kijken. Het laat is waarschijnlijk het best omschrijven als een de Chinese versie van Kingpin (bowling film). Zitten is not done, iedereen staat in een rijtje achter de werper. Na het werpen loop je langs de rij. Geen spare is een beetje wegkijken voor de rij, spare is een eerlijk knikje en een strike, pocket of brooklyn, is een high five. Bovendien speelt iedereen met een polsbeschermer die ik sinds mijn skateboard tijd niet meer heb gezien.
De eerste manche spelen we redelijk, tweede manche een stuk beter. Op 2 punten na (op 740) missen we de finale en worden we elfde. Ik speelt precies gemiddeld in ons team en ben zeer tevreden, de rest van de team moet nog even wennen dat de Flodders wel in de finale staan.
Het mooie van dit soort bedrijfsactiviteiten is dat je een echte gezicht van een bedrijf ziet. Normaal blijf je vaker dan je wilt in je beschermde expat wereldje, nu zie je weer wat meer van de dwars doorsnede. Bovendien weet ik nu wie er elke zaterdag in de winkelcentra aan het bowlen zijn. Tijdens de finale drinken we een paar biertjes en gelukkig zijn we daarin nog wel beter dan de Flodders.
Friday, August 18, 2006
Thursday, August 17, 2006
Out of the office reply
Out of the office reply
Tegenwoordig spendeer ik 30% van mijn werktijd aan mijn mailbox. Meer dan de telefoon is het niet alleen een communicatie middel, het is een manier van jezelf en je werk presenteren of zelfs een manier om illusies af te geven. Iedere mail, iedere persoon en iedere groep heeft zijn eigen stijl. Een out of the office reply kan naar iedereen gaan en is daarom altijd lastig.
In mijn vorige rol voor corporate finance werd mijn overstap door mij en door de bank zorgvuldig gecommuniceerd. Aparte out of the office in de weken voor vertrek, soms weer uit omdat met je blackberry prima de schijn van er zijn hoog kunt houden, toen weer even aan tijdens het reizen en tenslotte ontvang ik hier ook gewoon weer mijn oude mail. Altijd de klant de illusie geven dat hij de eerste is. Het blackberry tijdperk is aangebroken.
Sense and simplicity, het klinkt zo goed bij Philips maar je ziet het te weinig bij een bank. Daarom ben ik zo blij met out of the office die ik gisteren van Marike terug kreeg toen ik per ongeluk naar haar oude adres mailde. Simpelweg wat wij hier samen gaan doen... ons geluk beproeven.
Geachte relatie,
Bedankt voor uw mail. Helaas ben ik vanaf heden niet meer werkzaam voor Randstad Nederland. Ik ben mijn geluk in Hong Kong aan het beproeven. U kunt contact opnemen met mijn collega's José Klunder, Nieke Stein en Robin Holtel op 030-2337807 en via nieke.stein@nl.randstad.com / jose.klunder@nl.randstad.com / robin.holtel@nl.randstad.com. U mail wordt niet automatisch doorgestuurd.
Met vriendelijke groeten,
Marike Bouma
Tegenwoordig spendeer ik 30% van mijn werktijd aan mijn mailbox. Meer dan de telefoon is het niet alleen een communicatie middel, het is een manier van jezelf en je werk presenteren of zelfs een manier om illusies af te geven. Iedere mail, iedere persoon en iedere groep heeft zijn eigen stijl. Een out of the office reply kan naar iedereen gaan en is daarom altijd lastig.
In mijn vorige rol voor corporate finance werd mijn overstap door mij en door de bank zorgvuldig gecommuniceerd. Aparte out of the office in de weken voor vertrek, soms weer uit omdat met je blackberry prima de schijn van er zijn hoog kunt houden, toen weer even aan tijdens het reizen en tenslotte ontvang ik hier ook gewoon weer mijn oude mail. Altijd de klant de illusie geven dat hij de eerste is. Het blackberry tijdperk is aangebroken.
Sense and simplicity, het klinkt zo goed bij Philips maar je ziet het te weinig bij een bank. Daarom ben ik zo blij met out of the office die ik gisteren van Marike terug kreeg toen ik per ongeluk naar haar oude adres mailde. Simpelweg wat wij hier samen gaan doen... ons geluk beproeven.
Geachte relatie,
Bedankt voor uw mail. Helaas ben ik vanaf heden niet meer werkzaam voor Randstad Nederland. Ik ben mijn geluk in Hong Kong aan het beproeven. U kunt contact opnemen met mijn collega's José Klunder, Nieke Stein en Robin Holtel op 030-2337807 en via nieke.stein@nl.randstad.com / jose.klunder@nl.randstad.com / robin.holtel@nl.randstad.com. U mail wordt niet automatisch doorgestuurd.
Met vriendelijke groeten,
Marike Bouma
Wednesday, August 16, 2006
De eerste weken
Eerste regel is lastig. Aan de ene kant is het niets anders dan een verslag van een eerste maand in HK. Aan de andere kant is het de eerste regel van een nieuw hoofdstuk, dat Marike en ik samen in HK gaan beginnen. Een nieuwe hoofdstuk betekent het oude afsluiten en dat is altijd lastig. Om een impressie te geven van ons leven hier, gaan we proberen hier af en toe een stukje te schrijven. Maar goed, eerste regel blijft lastig.
Na een top afscheidsfeestje, dank voor de grote opkomst, en een lief afscheid op het vliegveld is het plotseling gek om weer alleen te zijn. Aankomst is zoals het hoort, moe, waanzinnig warm, taxi zet mij met 35kg zes straten verkeerd af, maar de opwinding maakt alles goed. Hier gaat het beginnen.
Wonen, werk en weekenden.
Wonen doe ik nu een zogenaamd serviced apartment, een veredelde hotelkamer met keukenblok. Helemaal rechtsboven in mijn grote raam kan ik precies een stukje zee en haven zien. Tijdelijk en zodra Marike er is gaan we verder op zoek naar is definitiefs. Onze container komt eind september aan. Eerste voorproefje van de huizenjacht heb ik al gehad. Koud 24 uur in HK ben ik met de makelaar op stap gegaan. Compleet tegengesteld aan Nederland, kijk je niet eerst wat je wilt en daarna naar de huizen, maar net zo lang totdat je niet meer wilt in de hoop dat je ondertussen wat tegenkomt. Je loopt letterlijk van appartement naar appartement wat te huur staat…Daar had ik het 25 vrijwel identieke appartementen goed mee gezien en wordt vervolgd maar dan met Marike
Werk is nieuw, spannend en wennen. Azie is is een absoluut groeimarkt voor de bank en aan ons team om te kijken welke groei organisch mogelijk is en wat er met overnames mogelijk is. Mijn rol is nu meedraaien met twee a drie live deals en de pre analyse doen voor 2 andere landen (kijken wat geschikte overname kandidaten zouden zijn). Ik werk met:
-Curtis: Amerikaan, de baas en druk maar begaan met zijn mensen.
-Martijn: Nederlander die al meer dan 5 jaar in Hong Kong woont.
-Brian: hartelijke Amerikaan, maakt hele lange uren en formuleert gewichtige antwoorden.
-Edward: Hong Kong Chinees, waanzinnig vriendelijk, gestudeerd in Londen en toch heel Chinees.
-Peggy en Aranda: Chinese assistenties met een typisch Aziatische behulpzaamheid.
Daarnaast valt het op dat het veel hierarchischer is dan in Nederland. Mensen kunnen letterlijk een beetje vast lopen en stotteren als een managing director op strenge toon iets vraagt.
Weekenden zijn een beetje vakantie. Afgelopen zaterdag naar het strand gegaan, 25 min vanaf mijn apartement hartje centrum tot aan het strand aan de groene kant van het eiland. Een zondag met een boot gevaren. Je vaart het weg midden tussen de wolkenkrabbers en vaart het hoek van het eiland om zo de groene eiland in, als of je op de Caribbean vaart. Water is afwisselend helder alsof je in de Caribbean zwemt of soms als in Belgische Maas bij Luik.
Ik speel in een hockeyteam wat hoofdzakelijk uit Nederlanders en Australieers bestaat, en een voetbal team met echte HK Chinezen. Met name het voetbal is echt een mooi spektakel. Om te beginnen ligt HK of op een heuvel of is volgebouwd. Weinig plaats voor voetbalvelden en die zijn er dan ook niet zo veel.
Omdat het deze maanden typhoon season is kan het af en toe met bakken uit de hemel komen. Black rain heet het als je in tien stappen even nat bent als wanneer je in het zwembad bent gesprongen.
De eerste wedstrijd was 90 min black rain. Maar omdat voetballen velden maar weinig beschikbaar zijn... gewoon door voetballen. Drainage was nog verbazingwekkend goed, maar soms stond het volledige veld blank. De voetbal kwaliteiten van ons team zijn al niet overweldigend, maar werden er ook zeker niet beter op. Waterpolo zonder handen.
Na de jammerlijk verloren wedstrijd kwam het hoogtepunt, de teamfoto en de verloting van het signeerde Ajax shirt. Shirt niet gewonnen, maar de teamfoto zal ik op de site zetten. Let op de verregende koppen en de plassen buiten.
Mooi, later meer.
Na een top afscheidsfeestje, dank voor de grote opkomst, en een lief afscheid op het vliegveld is het plotseling gek om weer alleen te zijn. Aankomst is zoals het hoort, moe, waanzinnig warm, taxi zet mij met 35kg zes straten verkeerd af, maar de opwinding maakt alles goed. Hier gaat het beginnen.
Wonen, werk en weekenden.
Wonen doe ik nu een zogenaamd serviced apartment, een veredelde hotelkamer met keukenblok. Helemaal rechtsboven in mijn grote raam kan ik precies een stukje zee en haven zien. Tijdelijk en zodra Marike er is gaan we verder op zoek naar is definitiefs. Onze container komt eind september aan. Eerste voorproefje van de huizenjacht heb ik al gehad. Koud 24 uur in HK ben ik met de makelaar op stap gegaan. Compleet tegengesteld aan Nederland, kijk je niet eerst wat je wilt en daarna naar de huizen, maar net zo lang totdat je niet meer wilt in de hoop dat je ondertussen wat tegenkomt. Je loopt letterlijk van appartement naar appartement wat te huur staat…Daar had ik het 25 vrijwel identieke appartementen goed mee gezien en wordt vervolgd maar dan met Marike
Werk is nieuw, spannend en wennen. Azie is is een absoluut groeimarkt voor de bank en aan ons team om te kijken welke groei organisch mogelijk is en wat er met overnames mogelijk is. Mijn rol is nu meedraaien met twee a drie live deals en de pre analyse doen voor 2 andere landen (kijken wat geschikte overname kandidaten zouden zijn). Ik werk met:
-Curtis: Amerikaan, de baas en druk maar begaan met zijn mensen.
-Martijn: Nederlander die al meer dan 5 jaar in Hong Kong woont.
-Brian: hartelijke Amerikaan, maakt hele lange uren en formuleert gewichtige antwoorden.
-Edward: Hong Kong Chinees, waanzinnig vriendelijk, gestudeerd in Londen en toch heel Chinees.
-Peggy en Aranda: Chinese assistenties met een typisch Aziatische behulpzaamheid.
Daarnaast valt het op dat het veel hierarchischer is dan in Nederland. Mensen kunnen letterlijk een beetje vast lopen en stotteren als een managing director op strenge toon iets vraagt.
Weekenden zijn een beetje vakantie. Afgelopen zaterdag naar het strand gegaan, 25 min vanaf mijn apartement hartje centrum tot aan het strand aan de groene kant van het eiland. Een zondag met een boot gevaren. Je vaart het weg midden tussen de wolkenkrabbers en vaart het hoek van het eiland om zo de groene eiland in, als of je op de Caribbean vaart. Water is afwisselend helder alsof je in de Caribbean zwemt of soms als in Belgische Maas bij Luik.
Ik speel in een hockeyteam wat hoofdzakelijk uit Nederlanders en Australieers bestaat, en een voetbal team met echte HK Chinezen. Met name het voetbal is echt een mooi spektakel. Om te beginnen ligt HK of op een heuvel of is volgebouwd. Weinig plaats voor voetbalvelden en die zijn er dan ook niet zo veel.
Omdat het deze maanden typhoon season is kan het af en toe met bakken uit de hemel komen. Black rain heet het als je in tien stappen even nat bent als wanneer je in het zwembad bent gesprongen.
De eerste wedstrijd was 90 min black rain. Maar omdat voetballen velden maar weinig beschikbaar zijn... gewoon door voetballen. Drainage was nog verbazingwekkend goed, maar soms stond het volledige veld blank. De voetbal kwaliteiten van ons team zijn al niet overweldigend, maar werden er ook zeker niet beter op. Waterpolo zonder handen.Na de jammerlijk verloren wedstrijd kwam het hoogtepunt, de teamfoto en de verloting van het signeerde Ajax shirt. Shirt niet gewonnen, maar de teamfoto zal ik op de site zetten. Let op de verregende koppen en de plassen buiten.
Mooi, later meer.
Subscribe to:
Posts (Atom)
